Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle. Mitomanię opisał jako pierwszy Anton Delbrück w 1891 roku.

Osoby chorujące na zespół Delbrücka:

• zwykle mają dobrze rozwinięte zdolności konwersacyjne,
• potrafią opowiadać rozbudowane kłamstwa, które dotyczą nieprawdopodobnych historii. Odbiorcy postrzegają ich jako wielkich mówców,
• częstą cechą jest egocentryzm,
• często wymyślają historie stawiające ich w świetle bohaterów,
• mogą wyolbrzymiać swoje osiągnięcia zarówno zawodowe, jak i naukowe,
• lubią także przedstawiać się jako ofiary, np. sugerując, że delikatna choroba jest wyjątkowo poważna.

• Traumy z dzieciństwa – osoby, które doświadczyły w okresie dzieciństwa traum, padały ofiarą nadużyć i cierpiały z tego powodu, mogą w sobie wykształcić specyficzne mechanizmy obronne – uciekać w świat kłamstw, by ukryć trudne, bolesne doświadczenia i w ten sposób starać się poradzić sobie z emocjami.
• Chęć ucieczki od rzeczywistości – mitomania często jest sposobem na ucieczkę od stresu i trudów codziennego życia. Tworzenie fantastycznych, nieprawdziwych opowieści pomaga unikać konfrontacji z rzeczywistością i stawiania czoła realnym wyzwaniom.
• Niska samoocena – mitomani to często osoby z bardzo niską samooceną. Tworzą zmyślone historie, by stworzyć lepszą wersję siebie samych, osoby, którymi zawsze chciały być. W ten sposób też chcą uzyskać od innych ludzi uwagę, uznanie i pochwały. Tak próbują wzmacniać swoją samoocenę, wychodząc z przekonania, że ich prawdziwa tożsamość i prawdziwe życie nie zasługują na uwagę innych osób.
• Czynniki neurobiologiczne – istnieją badania zgodnie z którymi nieprawidłowości w obrębie funkcjonowania mózgu i zaburzona równowaga neurochemiczna są w stanie wpływać na rozwój mitomanii. Warto jednak zawsze mieć na uwadze to, że w tym przypadku nie są jeszcze jasne i dokładnie poznane konkretne mechanizmy biologiczne, które miałyby na to wpływać.
• Potrzeba akceptacji i zainteresowania – uwaga innych osób, ich uznanie i akceptacja to coś, czego mitomani bardzo często poszukują. Opowiadając kolejne kłamstwa chcą przyciągnąć i zatrzymać uwagę innych, by czuć się lepiej.

Krzysztof Kononowicz powinien być wiodącym przykładem tego zaburzenia, a także jego patronem. By móc zapoznać się z twierdzeniami przemawiającymi za tą tezą, należy przejść do tego wątku.

• Krzysztof Kononowicz - Mitoman (cały film)
• ZeZ Band - Bajka o Krzysiu co jeździł na krowie

• Krzysztof Kononowicz
• Barnejoza
• Mleczna furia
• Benzoszał