Język słowiańsko-mitomański – język z grupy zachodniosłowiańskiej, którego jedynym znanym użytkownikiem był Krzysztof Kononowicz.
Kononowicz używał tego języka, gdy zwracał się w filmach do Rosjan1) lub do Ukraińców2). Był to w istocie język polski (lub bombaski w dialekcie warmiańskim) z nieudolnie naśladowanym wschodnim akcentem i dodatkiem sylab pochodzących z tamtejszych języków (np. Ю - „ju”) dorzucanych losowo. Rzadziej stosowane w nim były rzeczywiście istniejące słowa, na przykład „spasiba”, „zdrastwujtie”. Leksyka na ogół pochodziła z języka białoruskiego, który pod tym kątem jest zbieżny z polskim.
Konon, wypowiadając się w tym języku, wydawał się święcie przekonany, że rzeczywiście posługuje się rosyjskim/ukraińskim, albo że inni w to uwierzą.
| Język polski | Język słowiańsko-mitomański |
| kochany | коханый (kachanyj) |
| morderca | мордэрцаю (mordercaju) |
| państwo | панство (panstwo) |
| pomyślność | помысьлность (pamyślność) |
| współczuję | вспóлчую (współczuju) |
| bardzo | очын (oczyn) |
| współpracować | вспóлпрацавть (współpracawać) |
| porozumienie | порозумленние (parazumliennie) |
| gaz | хаз (haz) |
| wąchaj | ванхай (wanhaj) |
| przyjemny | приемный (pryjemnyj) |
| środek (oburzający) | лэкарство (lekarstwo) |
| strzelać | стралать (stralać) |