Kononoskopia - również „expose”, rodzaj gniotów nagrywanych samodzielnie przez Krzysztofa Kononowicza , bez udziału redaktorów. Charakteryzowała się nowatorskim i niepowtarzalnym sposobem kadrowania.

Przykładowy kadr z kononoskopii bożej

• Autor nagrania musiał się wprowadzić w odpowiedni nastrój, emanując skondensowanym bólem dupy,
• Twarz Kononowicza powinna wypełniać cały kadr
  • Pojawiały się zbliżenia na jamę ustną, uzębienie, nos, oczy oraz parchy,
• Obiektyw kamery był zabrudzony plwocinami o zróżnicowanej świeżości,
• Obiektyw czasami bywał opluwany w trakcie nagrywania
  • Niektóre zaplucia nie były wycierane nawet przez kilka tygodni, co raz poskutkowało rozwojem wyraźnie widocznej flory bakteryjnej na obiektywie.

Odpowiednie oświetlenie obiektywu kamery pozwala dostrzec na jego powierzchni cywilizację typu I w skali Kardaszowa.

Zwykle materiały kwalifikujące się do miana Kononoskopii były monologiem Knura w stronę widzów, urzędników lub osób, które w jakiś sposób zaszły za skórę lub sprzeciwiły się Kononowiczowi. Monologi często rozpoczynane były od wstępu:

„Szanowne Państwo…” (ew. dalej) „…ale jakie wy państwo…”, względnie: „(…) I powiem dla was (…)”.

Filmy miały bardzo zróżnicowaną długość - od 5 do nawet 60 minut, nagrywane spontanicznie, z improwizowanym scenariuszem i bez montażu. Pomiędzy fragmentami przemówienia aktor wykonywał różne dźwięki, takie jak: chrumkanie, chrząkanie, kaszel, płacz i stękanie. Produkcje te często ukazywały Lament Bembeński czy też nawet męczeństwo.

• Melancholijno-nostalgiczne - zawierały głównie wspomnienia z pobytu w mitycznej Warmii sprzed przeprowadzki na bandyckie Podlasie,

• Męcząco-nękające - przewyjały się w nich oskarżenia kierowane pod adresem różnych osób i instytucji, zapowiedzi zrobienia porządku, składania donosów oraz groźby zgłoszenia sprawy do wyższej instancji (np.: „pojadę do Warszawy, do ministerstwa”). Podczas nagrywania kononoskopii męcząco-nękających autor czasem się odpalał, skutkiem czego pojawiała się mleczna furia,

• Roszczeniowe - różnego rodzaju prośby i żądania (np.: „narąbcie drewka”, „przywieźcie węgla” itp.), także o pomoc finansową i rzeczową w postaci darów bożych (paczek oraz wysyłanej w listach gotówki),

• Lamentacyjno-męczeńskie (nie mylić z typem męcząco-nękającym) - przeważały stany dewocyjne, szczególnie często występowały w nich cierpiętnicze odniesienia religijne oraz zapowiedzi rychłej, męczeńskiej śmierci. Pojawiały się też apele do widzów Uniwersum o zaprzestanie prześladowań w postaci nieokuratnych listów i telefonów oraz paczek o wątpliwej zawartości (śmieci, kał itp.),

• Nieregularne - była to mieszanina wątków z powyższych typów kononoskopii oraz - mniej lub bardziej nieskładne - opowieści na tematy różne.

Gadający odbyt - kononoskopia par excellence

W kononoskopiach losowo pojawiały się też elementy mitomańskie typu „wybudowałem plac zabaw dla waszych pociech” (np. Żeby nie ja, to (...) nie byłoby asfaltu, lepszych dróg - byłoby błoto, zgnilizna i śmierć), które nie stanowiły jednak osobnej kategorii (mitomania występowała częściej w rozmowach prowadzonych przez redaktorów).
Osobny wątek: życiowe dokonania Kononowicza.

Aby zakwalifikować film do kategorii „kononoskopia”, musiał on spełniać następujące warunki:

• expose nagrane kamerą Kononowicza,
• przez niego samego,
• z ręki z ujęciem na twarz,
• najlepiej w domku drewnianym.

Odpadły więc takie produkcje jak: większość VR i dymów z Majorem, bitwy na kamery, filmy z wyjazdów, interwencje w terenie, wywiady (w tym - wywiady z redaktorami), przeganianie frajerów spod bramki, dochodzenia BIO, filmy kręcone przez Jacka oraz (w przypadku „Kononowicz Orginal”) wcześniejszych redaktorów.

Słowem konologa, kononopedysty poprzedniej wersji kononopedii:

„Legitna” kononoskopia to Krzysztof włączający kamerę, kierujący ją na swoją facjatę i samodzielnie nagrywający gniota w domku drewnianym (acz w okresie wiosenno-letnim wiele gniotów nagrywanych było na podwórku i w Oplu, zostały więc one uwzględnione w wykazie), nie prowadząc przy tym rozmów z osobami postronnymi (np. z Majorem); interakcja w niewielkim stopniu mogła jednak występować. Pominięte zostałt niestrawne dla kononologów kurioza typu współexpose nagrywane w samochodzie Rafała K., nie uwzględniono też wywiadów oraz współexpose z innymi mieszkańcami domku drewnianego. W związku z tym, że Kononowicz, nagrywając na dworze, kładł kamerę na stole (a więc filmy nie były kręcone „z ręki”), również zostały one umownie zaliczone do kanonu legitnych kononoskopii - najistotniejszy był tu fakt, że Kononowicz włączał kamerę i nagrywał sam siebie. Niektóre filmy ze starego kanału do złudzenia przypominały kononoskopie (i są bardzo dobre), jednak sam fakt włączenia kamery przez kogoś innego niż Kononowicz (tj. Majora lub redaktorów) dyskwalifikuje je z tej kategorii. Tytuły do nowej fali kononoskopii od czasów Mlecznego Człowieka wymyślał Sradek, więc część była niestety zupełnie nieadekwatna do zawartości; stare kononoskopie też były w części nieprawidłowo opisane.
Pomiędzy jedną a drugą falą kononoskopii występuje ponad rok posuchy (wrzesień 2019 - grudzień 2020) i można umownie przyjąć, że nowa fala kononoskopii rozpoczęła się od powrotu Kononowicza ze szpitala. W listopadzie 2021 Centrala z Bielska zlikwidowała kononoskopię.

Później próbowano wznowić format na kanale Mleczny Człowiek, ale bezskutecznie. Kononowi nie chciało się nagrywać mimo dostępu do kamery, a dodatkowo - i tak nie miał już nic do powiedzenia, bo od wielu miesięcy zalegał w swoim domku, a potem nie wychodził już nawet na zewnątrz.

Część linków może już być nieaktualna.

Chronologiczna lista kononoskopii starodawnych (z kanału „Kononowicz Orginal”) według dat ich wrzucenia:

Rozwiń spis

Część linków może już być nieaktualna.

Chronologiczna lista lateksowych kononoskopii (z kanałów „Mleczny Człowiek” i „Mleczna Dolewka”) według dat wrzucenia:

Rozwiń spis

• Kononologia
• Kononizm
• Uzależnienie od Szkolnej
• Choroszcz