Bronisław Kononowicz ps. Bicz (biał. Браніслаў Іванавіч Канановіч, Branisłau Iwanawicz Kananowicz; ros. Бронислав Иванович Кононович, Bronisław Iwanowicz Kononowicz; ur. 8 maja 1908 w Strzelcach, zm. 5 października 2004 w Białymstoku) – ojciec Krzysztofa, Bogumiła i Mariana Kononowiczów, mąż Leonardy, z zawodu rolnik i robotnik, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej, sybirak, członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Białystok¹⁾.

Bronisław Kononowicz urodził się 8 maja 1908 w Strzelcach w Imperium Rosyjskim (obwód grodzieński, rejon skidelski, dzisiejsza Białoruś) jako syn Jana (Iwana) i Julii Siach. W okresie międzywojennym pracował w rodzinnej miejscowości jako rolnik i robotnik. Wziął udział w kampanii wrześniowej po stronie II Rzeczpospolitej. Od 6 października 1939 do 11 listopada 1940 przebywał w nazistowskim obozie jenieckim w Halle, z którego uciekł. Na Kresach przynależył do Armii Krajowej od 18 maja 1942 do 10 stycznia 1945. Przysięgę złożył na ręce plut. Wincentego Czyża w Strzelcach. Służył w lokalnym oddziale partyzanckim. Należał do lokalnej jednostki w miejscowości Łunna (dzisiejsza Białoruś), okręg białostocki, Inspektorat Grodno AK-AKO, Obwód Grodno „Lewy Niemen”. Brał udział w akcji "Burza", podlegał wtedy pod II batalion 81 pp Armii Krajowej. W konspiracji uzyskał stopień szeregowego, a po wojnie - kaprala. Ukrywał się przed Sowietami aż do 1949 roku²⁾.

25 lipca 1949 za członkostwo w Armii Krajowej został aresztowany przez komunistów, prowadzących działania na rzecz depolonizacji terenów ZSRR. 13 października 1949 został skazany przez Wojskowy Trybunał Wojsk MWD³⁾ Obwodu Grodzieńskiego na 25 lat w obozie pracy i 5 lat pozbawienia praw publicznych na podstawie artykułów 63.1.⁴⁾ i 76.⁵⁾ Kodeksu karnego Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej (Уголовный кодекс Белорусской ССР) z 1928 roku. Jego trasa zesłania przebiegała od miasta Orsza w dzisiejszej Białorusi przez Niżny Nowogród w ZSRR, aż do Inty, miasta w Komijskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Od 6 października 1953 odbywał karę w specjalnym obozie pracy Minlag w Komi ASRR, a od 1954 w obozie pracy Dubravlag w Mordwińskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Według relacji jego syna Krzysztofa, miało to miejsce „w II wojnie światowej”, a łagier znajdował się „40 kilometry od Moskwy”.

Przebywał na zesłaniu do lipca 1957. Do Polski powrócił w sierpniu 1958 wraz z młodszą od siebie o 23 lata małżonką Leonardą w ramach ostatniej fali repatriacji z Kresów Wschodnich. Kononowiczowie osiedlili się na Mazurach (według Nibembena była to Warmia) w niewielkiej wsi Wilkowo pod Kętrzynem, gdzie prowadzili gospodarstwo rolne. Doczekali się trójki dzieci – synów Bogumiła, Mariana (zmarłego w niemowlęctwie na zapalenie opon mózgowych) oraz Krzysztofa, których ojcem Bronisław został w wieku 55 lat.

W 1975 roku rodzina sprzedała swój cały dobytek w Wilkowie i przeniosła się do Białegostoku. Powodem tego była poważna choroba Leonardy, która potrzebowała kosztownego leczenia. Kononowiczowie zamieszkali w wolnostojącym drewnianym domku w dzielnicy Starosielce. Utrzymywali się oni z hodowli świń, rozbiórki starych domów, a także prowadzili niewielkie przedsiębiorstwo transportowe. Dzięki działalności gospodarczej byli w stanie zakupić na kredyt mieszkanie dla Bogumiła oraz fabrycznie nowy samochód Lublin. Bronisław otrzymywał ponadto rentę kombatancką za pracę przymusową. Zmarł w 2004 roku w wieku 96 lat. Jest pochowany na Cmentarzu św. Andrzeja Boboli w Białymstoku.

Bronisław Kononowicz z małym Krzysztofem w Wilkowie, połowa lat 60. (fot. mexicano tv)

Bronisław był podobnie jak Prezydent człowiekiem surowym, apodyktycznym i przywiązującym dużą wagę do pracy fizycznej. Zapewne Konon czerpał od niego wzorce. Bronisław był zaradniejszy niż obaj jego synowie. Według Szefa Sztabu był wiernym prawosławnym. Ożenił się jednak z katoliczką i po katolicku ochrzcił synów, był więc prawdopodobnie jedynym innowiercą w swojej rodzinie. Co ciekawe sam był antyklerykałem. Według opowiadań mieszkańców Wilkowa Kononowicze byli dziwną rodziną. Nie jeździli na wesela ani inne zjazdy okolicznościowe, a od towarzystwa ludzi woleli towarzystwo świń, przez co uchodzili za kogoś w rodzaju ówczesnej rodziny Addamsów.

W Uniwersum postać Bronisława Kononowicza była obiektem mitomańskich fantazji jego syna Krzysztofa. Wedle jego opowiadań ojciec był kimś w rodzaju superbohatera albo greckiego herosa, walczącego na wszystkich frontach obu wojen światowych, mającym powiązania rodzinne i polityczne z rodem Piłsudskich oraz niesamowite zdolności radzenia sobie we wszystkich wyobrażalnych aspektach życia. Innymi słowy, dla Ksieka był postacią, bez której nie byłoby dzisiaj wolnej i niepodległej Polski – czyli nie byłoby niczego. W związku z powyższym Bronisław i Leonarda mogą zostać porównani do rodziców Kim Ir Sena i ich podkoloryzowanego wizerunku w propagandzie północnokoreańskiej. W uznaniu zasług ojca Krzysiek, będąc jeszcze uczniem podstawówki, załatwił mu rentę kombatancką u Kaczyńskich. Ponadto, według Krzysztofa, Bronisław za walkę miał zostać uhonorowany stopniem generała Wojska Polskiego przez Aleksandra Kwaśniewskiego.

Mam matkę, mam brata, tatuś nie żyje. Ale tatuś bardzo jest mój… bardzo, bardzo zasłużony. Walczył o Warszawę, walczył o Polskę, walczył o Boga. Ale nie ma ojca – odeszedł. Jak ja mówię: „zmienił miejsce zamieszkania”. Jest w niebie teraz. I stamtąd patrzy, jak ja kandyduję na prezydenta miasta Białegostoku. - Krzysztof Kononowicz, Studio Wyborcze TV Jard

W Święto Niepodległości w 2021 roku Ksiek wyznał Aronowi, że tatuś w 1939 roku walczył ramię w ramię z Piłsudskim, odzyskując Polskę, niepodległość, Boga, Jezusa i Matkę Przenajświętszą. Bronisław ciągał końmi ciężkie armaty po polu bitwy, a marszałek – mimo że nie żył już od 4 lat – zatknął polską flagę na budynku Sejmu. Tatuś walczył również bohatersko w II wojnie światowej w 1945 roku. Podobne bzdury Nibemben opowiadał już w 2006 roku po tym, gdy po emisji Studia Wyborczego TV Jard jego dom zaczęli szturmować dziennikarze. Innymi niezweryfikowanymi przekazami o Bronisławie są jego rzekomy pobyt w obozie jenieckim „Hara Asala” za Berlinem oraz pojmanie do „niemieckiej-rosyjskiej niewoli” we wsi Krzywda pod Lublinem.

Bronisław z monidła Kononowiczów - rekonstrukcja

Wedle Tomasza Terki Bronisław Kononowicz był ubekiem i donosił na ludzi za flaszkę wódki. Dochodzimy tutaj do pewnej sprzeczności, bowiem działacze związani z AK czy sybiracy nie wiązali się z Urzędem Bezpieczeństwa. Są osoby, które bardzo sceptycznie podchodzą do dokonań Bronisława. Ci o bardzo skrajnych poglądach uważają, że nie uczestniczył on w żadnych historycznych wydarzeniach – jednak stoi to w sprzeczności z zachowanymi archiwami. Widzowie spekulowali też, że Bronisław mógł urodzić się później, niż wskazuje oficjalna dokumentacja (1908 rok). Bardzo częstą praktyką wśród powracających sybiraków było podawanie błędnej daty urodzenia do wyrobienia nowych dokumentów w celu możliwości wcześniejszego otrzymywania emerytury. Z tego względu należy szacować, że Bronisław mógł urodzić się w latach 1915-1925. Jednak sam Warmianin twierdził, że jego ojciec umierając w 2004 roku miał „ponad 90 lat” co wskazuje na rok nie późniejszy niż 1914. Konon oczywiście był mitomanem gadającym niestworzone rzeczy, ale takich faktów jak wiek ojca - raczej nie miałby powodów zmyślać. Chyba, że w ocenie nestora rodu sugerował się nie opinią samego zainteresowanego, a wyglądem zewnętrznym. Ojciec jak na swoje lata mógł wyglądać wyjątkowo staro. Ciężko jednoznacznie stwierdzić, jeżeli zakładać, że rok 1908 jest prawdziwa datą narodzin Bronisława, iż matka Mlekołaka zdecydowała się wyjść za mąż za mężczyznę starszego o ponad 20 lat.

• Wedle opowieści Krzysztofa, oryginalne nazwisko rodziny brzmiało z białoruskiego „Kananowicz”, ale podczas repatriacji, kiedy Bronisław wraz z Leonardą wjeżdżali do Polski, radziecki strażnik na granicy pomylił się i zapisał nazwisko jako „Kononowicz” (jest to jedna z niewielu informacji, która nie została zmyślona przez najsłynniejszego białostockiego mitomana). Zmiana ta nie objęła brata Bronka – Stanisława, u którego zachowała się oryginalna pisownia nazwiska.
• W innej z opowieści Kononowicz przyznał, że jego tatuś miał coś z głową, nie rozpoznawał ludzi, a na swoją żonę mówił „Gienia” i z tego powodu być może nie wszystkie historie jakie mu przekazywał, były prawdziwe. W sędziwym wieku, senior rodu miał rzekomo wylądować w szpitalu w Choroszczy (Knur precyzując, wskazał oddział ginekologiczny) i tam umrzeć.
• Nazwisko Kononowicz jest wschodnim patronimem – na Białorusi istnieje imię Конан (Konon), zaś końcówka –owicz sugeruje ojca nosiciela nazwiska.

• Kwestionariusz Bronisława Kononowicza
• Bronisław Kononowicz - Wikidata
• Bronisław Kononowicz - Kresowi żołnierze Armii Krajowej
• Indeks Stowarzyszenia Memoriał - Кононович Бронислав Иванович
• База данных "Польские заключенные воркутинских лагерей": Кононович Бронислав Иванович

• 11 Listopada - Święto Niepodległości, kanał Mleczny Człowiek
• Sprawy polityczne przy konserwie, kanał Kononowicz Orginal (reupload)
• Nowe akta rodziców Krzyśka! - Kononologia, kanał Szef Sztabu

• Dynastia Kononowiczów